In de zomer besluiten 2011 drie universitaire vrienden, die allemaal op verschillende plaatsen wonen, om een week lang in Malmö, Zweden, te verblijven voor een week kitesurfen en goede tijden. Het Facebook-evenement dat is gemaakt om de reis te organiseren heette Feelgood Camp. Achteraf kan ik geen betere naam voor deze jaarlijkse traditie bedenken.
De herinneringen van afgelopen jaren beginnen te vervagen. Voor mij is dit een handelsmerk van de allerbeste tradities. Degenen die je je herinnert, meer als een gevoel, met herinneringen aan geïsoleerde gebeurtenissen als kers op de taart.
Voor de 7th-installatie sprong ik op een vroege vlucht uit Pisa, Toscane en op weg naar Kopenhagen, Denemarken. De voorspelling zag er goed uit en toen ik de brug naar Zweden overstak, kon ik de windturbines op zee zien wegrotten in een bevredigend tempo.
Aangekomen bij een storm
Jonas en Björn haalden me op bij het centraal station van Malmö en we gingen meteen naar het strand. Met de Zweedse zomer ben je nooit verzekerd van wind, maar in het verleden liepen we normaal gesproken weg met een behoorlijke 50% - 75% dagen op waterstatistieken.
Deze week zag er niet al te zonnig uit, maar het lijkt erop dat we een van de meest winderige weken van de zomer hebben uitgekozen. Ik was opgewonden na weken niet te hebben gereden en ik had twee nieuw speelgoed meegenomen om te proberen en te beoordelen; de 9m Nitro 7 en 12m Krypto van Switch.
We kwamen aan bij Habo-Ljung Camping en zetten onze vliegers op met nauwelijks iemand anders in de buurt. Dit is een van de drukste spots in de regio vanwege het vlakke water, de aanwezigheid op school en op slechts 20 minuten rijden van Malmö. Tien vliegers op het water op een winderige dag is zowel een verrassing als een luxe.
Jonas was de eerste die zijn 10m-katalysator gebruikte. Hij kwam snel genoeg binnen toen er een squall over ons heen kwam en hevige regen en 30-knopen wind bracht. Zodra de storm voorbij was, sprongen Bjorn en ik eruit. De squalls kwamen en gingen en gaven me volop mogelijkheden om de boost-capaciteiten van zowel het nieuwe Element van Nitro als van Bjorn te pushen.
Na een paar uur was ik ijskoud. Ik had alleen een shorty meegenomen uit Italië, en dikke wolken bedekten de zon. Droge kleren aantrekken en toegeven aan de verleiding van junkfood was bijna net zo bevredigend als na weken van afwezigheid over het water vegen.
Lomma surfen
Op onze tweede dag had de wind geen teken van kalmte laten zien en we gingen in de ochtend wandelen. 'S Middags hoopten we op iets minder intense omstandigheden en misschien zelfs een beetje blauwe lucht.
We gingen terug naar Habo-Ljung en genoten nog een dag van goede wind en slechts een paar vliegers om de te delen spot met. Lomma, zoals dit spot wordt ook wel genoemd, biedt zowel vlak water dicht bij het strand als kleine maar redelijk schone golven een beetje verder weg. Op een NW kun je eigenlijk de kleine branding vangen en er netjes op rijden. Verwacht geen vaten, maar nog steeds veel plezier. De Nitro is nooit een golfvlieger geweest, maar de 7-generatie drijft behoorlijk goed, moet ik zeggen.
Over de weide
Het hebben van een plan is de sleutel, maar planning is een verspilling van tijd. Ik werd hieraan herinnerd op dag drie toen we op weg waren naar Skanör. Op de snelweg we spotted een vlieger die in de verte over het water dreef.
Iemand was aan het vliegeren op JP, ten zuiden van Karlskrona, en we herinnerden ons hoe leuk dit was spot kan zijn. Ons plan was uiteindelijk om een goede sessie kitesurfen te hebben, dus we besloten wat tijd te besparen en kozen voor JP in plaats van Skanör.
JP is een zeer mooie spot omgeven door weiden en kilometers lang vlak, ondiep water. Het kan bijna te oppervlakkig zijn om je gekste trucs uit te halen, maar voor cruisen en landschappen is het moeilijk te verslaan.
Opnieuw waren we bijna alleen op het water, en deze keer was de zon buiten en droeg ik een pak met volledige mouw. We konden geen betere voorwaarden vragen.
Dit is waar het bij Feelgood Camp om draait. Goed rijden, goede vrienden, goede tijden. En er gaat niets boven het inpakken van je vlieger op zacht gras terwijl de middagzon nog steeds zijn warme licht over je schijnt.
Een lege speeltuin. En vliegerspaghetti.
Skanör is een oude favoriet van ons. We voelden dat de week niet compleet zou zijn zonder een sessie daar, zelfs als het met pijnlijke buikspieren zat dat we in de auto sprongen.
De meest pittoreske strandhuisjes die je je kunt voorstellen verwelkomen je als je door de duinen loopt. Je bereikt het strand en kunt ervoor kiezen om in de golven of in de ondiepe flats te rijden.
De flats vlak langs de kust zagen er verdachtzaam uit, hoewel de wind soepel en sterk was en de golven buiten behoorlijk groot waren.
Bjorn was de eerste keer uit deze tijd. Kort na het uitgaan laat hij zijn vlieger in het water vallen en we realiseren ons wat er gaat gebeuren.
Arme Bjorn. Hij had zijn vlieger geland in een soep van zeewier die de wind had ingebracht. Zodra zijn lijnen het water raakten, was hij gedoemd. Het zeewier is genadeloos en hecht zich aan de lijnen alsof het twee magneten zijn. Bjorn had geen andere keus dan binnen te komen en de vervelende taak te beginnen om lijnen te ontwarren en wiet te verwijderen.
Akkoord. Met een mantra van 'Laat de vlieger niet vallen. Laat de vlieger niet vallen' Ik ging naar buiten op mijn 9m en had de hele spot voor mezelf. Ik hield me voor de gek in de golven en de platte boter, met zeewier bedekte flats voor een goed uur tot ik spotkwam een zeer donkere wolk snel naderbij. Eruit rijden en later binnenkomen of landen en snel inpakken voordat de regen ons treft?
Klop de regen
Vijf jaar geleden was ik gebleven en heb nog meer tijd op het water gelogd. In 2019 ben ik een feel-good mothafuckah en heb ik gekozen voor een schone verpakking en een vroege lunch.
Mijn grote broer heeft me geleerd om op het hoogtepunt van een evenement te vertrekken, als je het meeste plezier hebt. Op deze manier onthoud je het evenement met goede herinneringen. Dus dat is wat ik deed, zelfs als de regenwolk ons slechts marginaal trof en helemaal niet zo intens was als ik had gevreesd.
We lunchten bij de viskweker in de jachthaven en gingen naar Malmö om de vriendin van Bjorn op te halen. Na een spelletje Scrabble en een uitstekende Plantation-rum eindigde ik de dag terwijl Bjorn nog steeds lijnen op het terras sorteerde.
Soul Surf & Sunshine
Vrijdag was onze laatste dag samen en aanvankelijk dachten we niet dat we wind zouden krijgen. Het weer was veranderd en zonneschijn en blauwe luchten vervangen de wind en de wolken.
We controleerden de voorspelling in de ochtend en beseften dat we met een beetje geluk en grote vliegers nog steeds het laatste uur van de wind in Skanör konden vangen.
Lichte wind, mijn nieuwe Krypto rijden en genieten van de zon bleek het laatste item op het menu van dit jaar. Het zeewier was met de wind mee afgedreven en zelfs de plaatselijke school gaf les. De zon had meer strandgangers meegebracht en al met al was het een perfecte dag om rond te hangen op het strand en in de jachthaven.
Toen ik het huis op slot deed en alarm sloeg, en het boek over het Feelgood Camp van dit jaar dichtsloeg, deed ik dat met een grote glimlach op mijn gezicht. Het zou leuk zijn om terug naar huis te gaan en mijn geliefde te zien. En zelfs als Italië geweldig is, kan Zweden in de zomer een heel speciale plek zijn.
